Ik werk nu dertien jaar bij de PI-scholen, in groep 2 en groep 3. Elke dag is anders, elke groep is anders. Het werken met deze doelgroep is heel afwisselend en boeiend. En het is heel fijn om zo nauw met een onderwijsassistent en jeugdhulpverleners samen te werken. Er zijn altijd extra handen in de klas.
Het is bijzonder om te zien hoe kinderen soms heel angstig of boos starten bij ons en zich dan langzaam veilig gaan voelen en zich gaan ontwikkelen. Ik herinner me een kind dat in het begin echt verdronk in de groep en helemaal nergens aan mee kon doen, maar na een maand of twee zei hij: jij bent best een lieve juf. We zijn altijd op zoek naar het wezen van een kind, daar richten we ons op. We zijn steeds bezig met: wat is er nodig om jou verder te helpen? Kinderen voelen dat. En ouders ook.
We gaan niet uit van een probleem. We gaan uit van een puzzeltje dat we gaan oplossen. Samen.
En daar zijn we goed in bij de PI-scholen. Daar ben ik trots op.
De kunst is om kinderen die ’s morgens niet fijn binnenkomen met een goed gevoel over zichzelf
’s middags naar huis te laten gaan. Je mag hier zijn zoals je bent, en dat is goed. Dat is de basis. Van daaruit gaan we bouwen.
Doordat we jeugdhulpverleners in school hebben die verbonden zijn aan het schoolteam zijn de lijntjes tussen school, ouders en jeugdzorg heel kort. Met elkaar kunnen we zo heel gericht werken aan doelen voor een kind of gezin. Ouders bedanken ons vaak voor de goede zorgen en zeggen dat ze door onze school echt verwend worden. Dat vind ik een groot compliment.
Soms zijn er ingewikkelde situaties rond een kind of gezin, maar er is altijd iemand in de buurt om met je mee te denken en eventueel te helpen.
Ons team is multicultureel, wat we allemaal als verrijkend ervaren. We hebben hele open gesprekken over van alles en nog wat en leren van elkaars achtergrond. Niet alles is vanzelfsprekend. Ik ontwikkel me nog steeds op mijn werk. Hoe ga ik om met verschillen? Hoe ga ik om met dat wat ik niet ken? We hebben regelmatig studiedagen over allerlei onderwerpen, werkgroepen en intervisie. Als leerkracht ben ik echt sterker in mijn schoenen komen te staan.