Ik werk nu ongeveer 9 jaar bij de PI-scholen. Op dit moment ben ik groepsleerkracht in een klas waarin kinderen zitten met een vorm van autisme. Natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten, maar het is super uitdagend om een manier te vinden om een band op te bouwen met de leerlingen. De klassen zijn klein, hierdoor leer je je leerlingen goed kennen en kun je echt in ze investeren.
Ik heb bijvoorbeeld een leerling die de eerste maanden nauwelijks in de klas kwam, dat kon hij nog niet aan. We hebben voor hem een programma op maat gemaakt waarbij hij elke week een beetje tijd opbouwde. Voor jezelf is dit dan een lange adem hebben. Maar na een paar maanden zat hij hele dagen in de klas en deed hij alle werkjes mee. Ik was zo trots op hem dat hem dat is gelukt!
Vooral hoe ontwapenend deze kinderen zijn en de groei die ze bij de PI-scholen doormaken maakt mijn werk ontzettend leuk. Kinderen leren omgaan met verlies, het lukt kinderen uiteindelijk tóch om zelfstandig aan het werk te gaan, kinderen leren vrienden maken: dat zijn momenten dat je trots bent.
Omdat elke dag anders is leer je flexibel te zijn en overal op in te kunnen spelen. Het kan gebeuren dat je een les voorbereidt die helemaal anders loopt dan gepland. Als je dan toch de aandacht van de kinderen erbij kan houden door de les ter plekke aan te passen, geeft dat veel voldoening.
De samenwerking met mijn collega’s vind ik erg fijn. Je kan altijd bij elkaar aankloppen voor vragen of overleg. We werken ook veel samen met jeugdhulpverleners in de school. Zij zijn ook altijd bereid te helpen door bijvoorbeeld een leerling extra individuele begeleiding te geven of door mee te denken bij oudercontacten.
Het mooie is dat er op onze scholen niet alleen aan de ontwikkeling van de kinderen wordt gewerkt, maar dat er ook veel aandacht is voor de persoonlijke ontwikkeling van medewerkers. Ik groei daardoor nog steeds in mijn werk.